Het kostte veel moeite om de jeugdherberg te vinden. Het enige wat ik namelijk onthouden had was dat de naam iets met 'piere' was. Dan heb je toch een klein probleem als je midden in Milaan met je koffers staat. Gelukkig wisten ze bij een infopunt wat ik bedoelde en vertelden ze me ook hoe ik er moest komen. Alles leek gesmeerd te gaan, totdat ik na een half uur wachten alle buslijnen voorbij had zien komen behalve de lijn die ik moest hebben uiteraard. Uiteindelijk besloot ik toch maar de metro te pakken en na allerlei mensen aangesproken te hebben en tijden te hebben zitten kutten met de automaten kwam ik aan bij de jeugdherberg.

De jeugdherberg heeft wel iets weg van een gevangenis. Voor de ramen zitten stalen tralies, de kamers zijn voorzien van een dubbel slot en 's ochtends vroeg wordt je gewekt door een harde intercom waardoor een geirriteerde Italiaanse stem klinkt. Overal hangen grote waarschuwingsborden die je duidelijk maken dat het ten strengste verboden is om tussen 10 uur 's ochtends en half 4 's middags in het gebouw te zijn. Dat laatste was overigens niet zo'n probleem, omdat ik in die tijd mooi de gelegenheid had de stad een beetje te verkennen. Alhoewel, ik moest wel de helft van mijn bagage meenemen omdat de beveiliging in de jeugdherberg zo lek als een zeef is. Je kan je bagage in een locker doen, maar vervolgens ben je verplicht de sleutel af te geven bij de receptie. Als je je bagage uit de locker wilt halen, moet je bij de receptie de sleutel vragen. Het probleem is dat ze totaal niet om legitimatie vragen! Je kan dus zo elke locker openen. Voor sommige kwaadwillenden is dit zelfs te veel moeite en breken ze de locker met slot en al maar open...

Tot zover de update over de jeugdherberg!