Oekraïne

Na mijn korte bezoek aan Moldavië vertrok ik per bus naar Oekraïne. De bus vertrok vanuit de hoofdstad van Moldavië (Chisinau) naar Odessa, een grote stadin het zuiden van Oekraïne, aan de Zwarte zee. De grenscontrole duurde erg lang en veel mensen werden uit de bus gehaald voor nadere controle (ik denkomdat veel mensen het erg armeMoldavië willen ontvluchten naar het rijkere Oekraïne). Na ongeveer twee uur konden we Oekraïne binnen rijden. Alles zag er ineens veel beter uit: de wegen, de huizen. Rond een uur of 7 in de avond reed de bus Odessa binnen. Een ontzettend levendige en sfeervolle stad. Helaas had ik me niet heel erg goed voorbereid op het Cyrillische alfabet, wat het zoeken naar een hotel toch wel erg lastig maakte. Daar komt nog eens bij dat niemand maar dan ook niemand Engels spreekt! Heel even dacht ik waar the f*ck ben ik beland, maar gelukkig hebik uiteindelijk toch een hotel weten te vinden voor slechts 20 euro per nacht!

Over prijzen gesproken: Oekraïne is belachelijk goedkoop. Om een paar voorbeelden te geven: pakje sigaretten UAH 1(= 1Oekraïnse hryvnia, omgerekend 13 eurocent). Een enkeltje met de metro: UAH 0,50 (= 6 eurocent). Een 12 uur durende rit van zo'n 500 a 600 km vanhet zuiden naar het noorden van Oekraïne met de nachttrein, inclusief een bed, zeep,linnen etc: iets van UAH 55 (= 7 euro). Een halve liter cola uit de automaat: UAH 3,50 (= 44 eurocent). 'S ochtends kun je een allerlei soorten gevulde broodjes kopen bij kiosken overal in de stad voor UAH 2 of 3 (26-38 eurocent). Kortom, voor weinig geld kun je er leven als een koning.In de nachttrein sprak ik metOekraïnse jongeren (die toevallig wel gebrekkigEngels spraken) en ze zeiden dat alles zo duur was! Niet zo gek als je bedenkt dat je in de grote steden ongeveer 1 euro per uur verdient als bijvoorbeeld verkoper. In het binnenland liggen de lonen veel lager, ik had gelezen datveel mensen van 50 euro per maand rond moeten komen. Voor gepensioneerden is dit nog minder, slechts 20 euro.

Dat even als achtergrond informatie ;). Odessa was een erg mooie stad (zie foto's). De kust is totaal anders dan bijvoorbeeld die van Spanje, Frankrijk of Italie. Daar wordt vaak elk stukje kust uitgebuit voor het toerisme. In Oekraïne niet. Je vindt daar oude huisjes aan de kust, totaal onaangetast door het toerisme. Ook zie je soms erg vieze betonnen muren langs het strand. Niet erg aantrekkelijk als je daar gaat zonnen. Het heeft dus z'n voor- en nadelen. Ook over de markt in Odessa verbaasde ik me. Je ziet er allerlei lokale boerinnen hun groenten verkopen. Vaak zit er nog allemaal zand aan en de groenten zien er lang niet zo goed uit als wij gewend zijn. Of ze verkopen hele kippen, ongekoeld! Als je dan iets verder loopt vindt je de markt voor de iets rijkere mensen, waar het vlees wel gekoeld verkocht wordt.

Na Odessa vertrok ik per nachttrein richting Kiev (hoofdstad van Oekraïne). Aan slapen kwam ik niet echt toe. Er waren namelijk geen aparte cabines in de wagon. Normaal gesproken heeft een wagon ongeveer 8 cabines waar 4 mensen kunnen slapen. In deze nachtrein was de hele wagon open, waardoor je met ongeveer42 personen zonder afscheidingen moest slapen! De bedden waren zowel over de lengte als over de breedte geplaatst, en daardoor erg kort en erg smal. Ik denk dat ik in een bed van 1.80m lang, 50cm breed en dan 2m boven de grond sliep. Het kwam er dus op neer dat ik de hele nacht metopgetrokken benen, op mijn zij (want het bed was maar 50cm breed) heb moeten slapen en dan maar hopen dat je niet naar beneden fl*kkerd. En dan nog te bedenken dat je met42 andere mensen in een open ruimteslaapt, dus echt stil is het ook niet.Welkom in de Oekraïnse nachttrein!

Na een niet zo'n goede nachtrust kwam ik in Kiev aan. Het het een paar dagen gesneeuwd, maar alles was al aan 't smelten, dus grote plassen water overal. In totaal heb ik ongeveer 5 dagen in Kiev rondgebracht. Kiev is een geweldige stad, totaal anders dan Europese steden. Hetheeft een indrukwekkend metronetwerk, ontzettend diep onder de grond.Toen ik voor het eerste de metro uitstapte moest ik een roltrap op diezo lang was dat je amper het einde kon zien (zie foto). Ik had nog nooit zo'n lange roltrap gezien.Tot mijn grote verbazing moest ik daarnanog een andere roltrap op die net zo lang was. Uiteraard heb ik de beroemde Sophiakathedraal bezocht, met de indrukwekkende gouden daken. Daarnaast heel veel anderebezienswaardigheden gezien, te veel om te noemen. Ik verwijs je naar de foto's ;). De vele winkelcentra waren ook indrukwekkend: geheel onder de grond! Soms wel vier etages. Je vindt er van alles: wooncentra, supermarkten etc. Vanwege de strenge winters in Kiev zitten ze vaak onder de grond. Hoewel Kiev heel erg indrukwekkend was, was het leukste van mijn bezoek toch wel de ontmoeting met een heel leuk meisje! Maar ik ga deze blog niet gebruiken voor allerlei details hierover (Arnout, dan weet je het alvast).

Na Kiev ben ik doorgereisd naar Lvov, een stad in het westen van Oekraïne. Een erg mooie, traditionele, sfeervolle stad. Hier heb ik 1 dag doorgebracht. Daarna ben ik per bus naar Krakau in Polen gereisd. De bus vertrok vanuit het 'centrale' station dat ver buiten de stad lag, tussen grauwe flatgebouwen. Dit stond nergens aangegeven! Overal reden minibusjes met boordjes voor de ruit met de bestemming in het Cyrillisch geschreven. Het was vrijwelonmogelijk om uitte vinden welk busje ik moest hebben.Ik ben er gekomen met hulp van een Engels sprekende man uit Australie die in Lvovwoonde. Anders had ik het nooit kunnen vinden!

Oekraïne heeft een erg goede indruk op mij achtergelaten. Voordat ik er naar toe ging dacht ik dat het ontzettend arm zou zijn. Dit lijkt niet zo te zijn. Alles ziet er vrij goed uit, er zijn minder bedelaars op straat dan in Italie! Daarnaast zijn de mensen heel erg aardig (behalve als ze aan het werk zijn). In de nachttrein werd mij bijvoorbeeld van alles te eten aangeboden en in Odessa werd ik zelfs bij mensen thuis uitgenodigd om te eten. Wat Oekraïne verder interessant maakt is dat alles totaal anders gaat dan in Europa. Er zijn nauwelijks supermarkten, alles wordt op markten verkocht. In Kiev rijden overal minibusjes rond i.p.v. lijnbussen. Kaartjes kennen ze niet, je betaalt contant UAH 1,50 (ongeveer 19 eurocent). Voor in de minibus ligt een kleedje waar je het geld op moet leggen. Tijdens het rijden geeft de chauffeur het wisselgeld (of je kan het zelf pakken). Mensen achterin het busje geven de geld aan de persoon voor hen, die het vervolgens weer verder doorgeeft totdat het de chauffeur bereikt. Het wisselgeld wordt vervolgens weer door naar achter gegeven. Niemand houdt geld achter! Dit zou bij ons waarschijnlijk nooit werken.Alles gaat nog op een ouderwetse manier. Het kapitalisme is er nog niet echt doorgedrongen. Kortom, een ergappart land!

Moldavië

Zoals de slimmeriken onder jullie inmiddels al in de gaten hebben, plaats ik telkens een gedeelte van mijn rondreis door Oost-Europa. Nu dus Moldavië. Oekraïne en Polen komen nog.

Vanuit Bucuresti heb ik de nachttrein genomen naar de hoofdstad van Moldavië, Chisinau. Moldavië is het armste land van Europa en staat op de derde plaats in de top 10 van corrupte landen. Het land staat bekend om de handel in wapens, drugs en organen (!). De nachttrein vertrok om 20.00 uur uit Bucuresti en kwam om ongeveer 9 uur 's ochtends in Chisinau aan. Om ongeveer 5.30 uur 's ochtends bereikten we de grens van Moldavië waar de trein circa 2 uur stil moest staan. Eerst voor de duane van Roemenië en later voor de duane van Moldavië. De laatste controle was nogal apart: er kwam een man strak in uniform met allerlei franjes die een scan kwam maken van je paspoort. Ook kwam er een dokter langs die vroeg of alles goed was, waarop mijn Zuid- Amerikaanse coupegenoot zei: 'everything's okey, thanks doc!'. Daarna werden de wielen van de trein verwisseld (zie foto's). In de voormalige Sovjet Unie is er namelijk een andere spoorbreedte. En waarom de passagiers over laten stappen op een andere trein als ze ook gewoon de complete trein kunnen optillen, de wielen eronder uit halen en er nieuwe onder zetten? Nadat de wielen verwisseld hadden en de trein verder reed, werd de rit ineens een stuk minder comfortabel gezien de staat van de treinrails in Moldavië.

Om ongeveer 9 uur bereikte de trein het hoofdstation van Chisinau (hoofdstad). Het station had ongeveer de grootte van een station in een een of ander gat in Nederland. Op het station wilde ik een ticket kopen voor de trein richting Oekraïne, maar die bleek om de een of andere reden niet meer te rijden. De enige mogelijkheid om naar Oekraïne te gaan was per bus. Ik besloot dus maar richting het centrum van de stad te lopen en vanuit daar verder te zoeken naar de vertrekplaatsen van de bussen. Het viel me meteen op dat alles er veel meer vervallen uit zag dan in Roemenië. Terwijl ik richting het centrum liep lag er ergens een halve dode hond op de stoep. Niemand ruimt het op! Gezien de tijdkon ik verder niet zo veel van de stad zien. Uiteindelijk kwam ik zo rond 12 uur 's middags op de vertrekplaats van de bussen aan. Overal stonden minstens 40 a 50 jaren oude bussen van particulieren. Uiteindelijk vond ik een bus die naar Odessa in Oekraïne ging.

Tijdens de busrit, die niet al te confortabel was, viel me nog meer op hoe arm Moldavië is. Snelwegen kennen ze niet en de wegen die er liggen zijn in zeer slechte staat (overal gaten). De bus reed door allerlei kleine plaatsjes, waar huizen stonden die nog net geen krotten te noemen zijn. Ook ziet alles er erg kaal, dor en somber uit. Tijdens de busrit werd er een formulier uitgedeeld dat je moet invullen om Oekraïne binnen te komen. Je moet o.a. aangeven wat je bij je hebt, je moet kunnen aantonen dat je er een verblijf hebt en je moet kunnen aantonen dat je een terugreis geboekt hebt. Waarschijnlijk ook om migranten uit Moldavië tegen te gaan. Na ongeveer 3 uur bereikten we de duane van Moldavië. Hier moesten we ongeveer drie kwartier wachten omvervolgens door te rijden naar de duane van Oekraïne. De controle hier duurde erg lang (ik denk wel 1,5 uur), er werden ongeveer 10 mensen uit de bus gehaald die problemen met het paspoort hadden. Na heel lang wachten reden we eindelijk Oekraïne binnen...

Roemenië

Tijdens de 'easterbreak' heb ik een rondreis door Oost-Europa gemaakt. Mijn rondreis begon op donderdag 20 maart met een vlucht naarBucureÅŸti, Roemenië. Ik was van te voren heel erg gewaarschuwd voor de zigeuners die op alle mogelijke manieren mensen beroven. Tijdens de busrit naar het vliegveld in Milaan moest ik nog een verhaal aanhoren van mijn reisgenoot die vertelde dat deze zigeuners je met tien man omsingelen, van jongentjes van 15 met messen op zak en dat zelfs Roemeense militairen beroofd worden op het treinstation.

Nadat ik ´s avonds laat op het vliegveld vanBucureÅŸti aangekomen was en ik buiten het vliegveld stond, terwijl ik een totaal onverlichte straat over moest bedacht ik wat mijn reisgenoot een paar uur geleden verteld had. Gelukkig ben ik niet snel bang, maar in dit geval leek het me de beste optie om een taxi te nemen (zelfs daar moet je mee oppassen, want sommigen nemen je mee naar buiten de stad om je daar te droppen nadat ze uiteraard alles van je afhandig hebben gemaakt). En daar begon de ellende al...Nadat de taxichauffeur mij bij het hostel hadafgezet, vroeg hij opeens een veel hogere prijs dan afgesproken.Toen hij doorkreeg dat ikniet echt bereid was om meer te betalen, zette hij zijn taximeter aan die vervolgens een nog veel hogere prijs toonde.Nu begon hij me toch wel heel erg te irriteren en na nog even heel duidelijk te hebben gemaakt(met een flinke woordenwisseling)dat ik diehogere prijs echt nietging betalen, pakte ik mijn spullen om richting het hostel te gaan. Gelukkig werd mijn irritatie in het hostel al weer wat minderaangezien ik daar goed ontvangen werd.

De volgende dag besloot ik richtingBrasov te gaan, zo´n 200km ten noorden vanBucureÅŸti, vlak bij hetkasteel waar Dracula ooit verslagen was. Nadat ik mijn treinkaartje gekocht had aan het loket(automaten kennen ze hier nog niet), kwam ik erachter dat de dame achter het loket wisselgeld achtergehouden had. Typisch Roemenië. Tijdens mijn treinrit viel me op dat er overal ontzettend veel rommel ligt. Overal op het platteland liggen blikjes, plastic tassen etc.Ik vraag me af hoe die zooi daar terecht komt(zie foto).In Brasov aangekomen ben ik naar het kasteel van Dracula geweest (zie foto), dat veel kleiner was dan ik had verwacht. Om het kasteel heen hing een aparte sfeer, met kraampjes waar allerlei souvenirs verkocht werden. Vanuit het Dracula kasteel ging ik weer terug naar Brasov, een klein, maarsfeervol plaatsje, omringd door flinkeheuvels(zie foto´s van de markt en paard en wagen). Aan het eindvan de dag ben ik weer met een minibus teruggegaan. Ook een ervaring op zich, aangezien de chauffeur als een bezetene,verboven de toegestane snelheid richtingBucureÅŸti reed. Hij wist precies waar de gaten in de weg zaten (heel normaal gezien de slechte staat van de wegen) en remde dan ook af en toe ontzettend hard af. Maar goed ook, anders hadden we waarschijnlijk met bus en al in het ravijn gelegen.

Zaterdag en zondag heb ik gebruikt omBucureÅŸti te bekijken. Een mooie stad, waarbij het presidentieel paleis met meer dan 1000 kamers en 7 ondergrondse verdiepingen toch wel een van de hoogtepunten was. Wat mij verder opviel is dat net buiten het centrum erg veel typische wijken zijn. Stenen straadjes omringd door lage bomen en lage huizen, terwijl je overal honden hoort blaffen. ´S avonds geeft dat een aparte sfeer.

Zondagavond heb ik de nachtrein richting Moldavië genomen. Ik deelde mijn coupe met iemand die met weeskinderen in Roemenië werkte en die mij het een en ander vertelde over de situatie daar. Erg interessant. In BucureÅŸti leven ontzettend veel kinderen op straat. Het is een heel aparte wereld, waarbij kinderen van soms 5 of 6 jaar geld van mensen afhandig moeten maken in ruil voor bescherming van oudere jongeren. Ook is er veel straatprostitutie. Dat was mij ook al opgevallen tijdens mijn bezoek aan BucureÅŸti. Mijn andere coupegenoot was een zanger uit Buenos Aires, Argentinie. Een aparte gozer die het maar de hele tijd had over de grenscontroles. Na een tijd gepraat te hebben besloten we maar te gaan slapen... op weg naar Moldavië...

Bezoek aan Turijn

Gisteren ben ik met mijn huisgenoot naar Turijn geweest. De stad van Fiat auto's, Martini, Nutella en Tic-Tac. We hadden afgesproken om 8 uur op te staan, maar dit bleek toch iets te veel van het goede. Uiteindelijk zijn we om 10 uur vertrokken om na een treinrit van 2 uur in Turijn aan te komen. De treinrit kostte slechts €8,50 en de trein reed zowaar ook nog stipt op tijd (toch wel bijzonder in Italie). Daar kan de NS nog wat van leren.
In Turijn aangekomen bleek de stad toch een beetje tegen te vallen. Het mist de sfeer die veel andere Italiaanse steden wel hebben. Misschien kwam het doordat de stad overdag totaal uitgestorven leek, er was vrijwel niemand op straat. Ook qua bezienswaardigheden viel de stad tegen, zodat het hoogtepunt van ons bezoek een demonstratie van vrouwen werd (jaja het was wereld vrouwendag gisteren). Leuk om te zien hoe vrouwen op komen voor hun rechten, haha.
'S avonds veranderde Turijn van een uitgestorven stad in een levendige stad. Er waren opeens veel meer mensen op straat en allerlei barretjes gingen open. Dit maakte ons indruk van Turijn toch weer een beetje goed. Na nog even een aperitivo bar in te zijn geweest hebben we weer de trein terug gepakt naar Milaan.

Welkom in Italie...

Vandaag was toch wel het hoogtepunt van mijn frustratie t.o.v. de organisatie bij de universiteit. De zalen en tijden van de colleges veranderen bijna elke week dus je raad het al wel... Ik was voor niets naar de universiteit gegaan. Ik raakte er al aardig geirriteerd van en besloot maar naar de computerruimte te gaan om het juiste rooster op te zoeken.

Daar aangekomen bleek er een enorm lange rij te staan. Om van een pc gebruik te kunnen makenmoet je je namelijkeerst melden bij een bali waar je pas wordt ingenomen en je een plek wordt toegewezen, waarna je alsnog moet inloggen op de pc (met de gegevens die op de pas staan die zojuist is ingenomen). Lekker logisch.Je hebt hier niet zoals aan elke andere universiteit 1 studentennummer maar je hebt een 'studentID' en een'personal code'plus twee wachtwoorden A en B. Voorhet ene systeemheb jeje studentID met wachtwoord A of B nodig, voor het andere je personal code met wachtwoord A ofB. 4 mogelijke combinaties dus. Klinkt ingewikkeld en dat is het ook. Je bent dus altijd eerst 1 of 2 keer aan t proberen voordat jede goede combinatie hebt.

Maar dit alles is nog niets vergeleken met het collegerooster. Ik volg 5 vakken en die staan voor 9 colleges per week. Het probleem is dat de zalen en dagen waarop een bepaald college gegeven wordt bijna elke week veranderen. Het is dus heel goed mogelijk dat je nu een rooster zonder overlappende colleges hebt, maar dat je in de week daarop op hetzelfde tijdstip twee of zelfs drie colleges tegelijk hebt....

Omdat het rooster zo complex in elkaar zit, besloot ik maar per week even een overzicht te maken en dit uit te printen. Er bleek maar1 printer te zijn. Hier omheen stond een grote groep studenten en iedereen was aan het dringen om zijn of haar papieren uit de printer te pakken. Het was een grote chaos...

Eigenlijk heeft het ook wel zijn charme...

Kamer gevonden!

Na een hoop gebel eindelijk een kamer gevonden. Bijna iedereen die ik belde nam de telefoon op met 'Pronto', waarop ik vroeg 'Parlate Inglese?'. 9 van de 10 keer was het antwoord iets van 'Non parlo Inglese...' AAAAH en wat nu?....Zie dan maar eens een normaal telefoongesprek te voeren....

Het appartement dat ik nu gevonden heb ligt in het zuiden van Milaan. Het is een 1-persoonskamer (in Milaan is het heel gebruikelijk dat je je kamer deelt met iemand anders i.v.m. de hoge huur hier) voorzien van een kleine koelkast, airco en nu komt het... Een eigen schoonmaakster! Wie had dat gedacht... Dat zal zwaar tegenvallen als ik weer terug in A'dam ben. Tot nu toe ben ik dus erg tevreden. Verder wonen er best veel internationale studenten hier. Het is erg leuk om met deze mensen in contact te komen!

Nog geen kamer...

Nog heel snel een laatste update vanuit een internetcafe...

Het vinden van een kamer is best lastig in Milaan... Zeker als er nog heel veel andere studenten zijn die precies hetzelfde willen.Ik slaap nu nog steeds in een jeugdherberg, wat prima te doen is.Morgen ga ik bij twee kamers kijken, dus hopelijk wordt het wat...

En nu is de internettijd om...

Jeugdherberg

Het kostte veel moeite om de jeugdherberg te vinden. Het enige wat ik namelijk onthouden had was dat de naam iets met 'piere' was. Dan heb je toch een klein probleem als je midden in Milaan met je koffers staat. Gelukkig wisten ze bij een infopunt wat ik bedoelde en vertelden ze me ook hoe ik er moest komen. Alles leek gesmeerd te gaan, totdat ik na een half uur wachten alle buslijnen voorbij had zien komen behalve de lijn die ik moest hebben uiteraard. Uiteindelijk besloot ik toch maar de metro te pakken en na allerlei mensen aangesproken te hebben en tijden te hebben zitten kutten met de automaten kwam ik aan bij de jeugdherberg.

De jeugdherberg heeft wel iets weg van een gevangenis. Voor de ramen zitten stalen tralies, de kamers zijn voorzien van een dubbel slot en 's ochtends vroeg wordt je gewekt door een harde intercom waardoor een geirriteerde Italiaanse stem klinkt. Overal hangen grote waarschuwingsborden die je duidelijk maken dat het ten strengste verboden is om tussen 10 uur 's ochtends en half 4 's middags in het gebouw te zijn. Dat laatste was overigens niet zo'n probleem, omdat ik in die tijd mooi de gelegenheid had de stad een beetje te verkennen. Alhoewel, ik moest wel de helft van mijn bagage meenemen omdat de beveiliging in de jeugdherberg zo lek als een zeef is. Je kan je bagage in een locker doen, maar vervolgens ben je verplicht de sleutel af te geven bij de receptie. Als je je bagage uit de locker wilt halen, moet je bij de receptie de sleutel vragen. Het probleem is dat ze totaal niet om legitimatie vragen! Je kan dus zo elke locker openen. Voor sommige kwaadwillenden is dit zelfs te veel moeite en breken ze de locker met slot en al maar open...

Tot zover de update over de jeugdherberg!